Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

“Η λιτότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία”


(ή αλλιώς drug wars...)



   Μεγάλη κουβέντα γίνεται τελευταία γύρω από το ζήτημα της τροπολογίας του Αδώνιδος Γεωργιάδη για τα γενόσημα. Σύμφωνα με αυτή, μειώνεται η τιμή κάποιων γενοσήμων φαρμάκων, ενώ παράλληλα καμία μείωση δε γίνεται στα πρωτότυπα φάρμακα. Φαινομενικά, εδώ έχουμε φιλολαϊκό μέτρο. Αλλά, φιλολαϊκό μέτρο ο Γεωργιάδης; Που κλείνει νοσοκομεία; Που απολύει γιατρούς; Που βγαίνει σε κοσμικές εκδηλώσεις και μιλά για ιδιωτικά πανεπιστήμια; Κάτι βρωμάει εδώ. Ας δούμε τι.
   Κατ’ αρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάποιους όρους. Όταν ένα φάρμακο κυκλοφορεί για πρώτη φορά, η φαρμακευτική εταιρεία που το βγάζει στην αγορά κατοχυρώνει την «πατέντα», τουτέστιν το δικαίωμα να είναι η μόνη που πουλά αυτό το φάρμακο για 10 χρόνια. Μετά το πέρας των 10 χρόνων οποιαδήποτε εταιρεία μπορεί να διαθέσει στην αγορά σκεύασμα με την ίδια δραστική ουσία αλλά διαφορετικά έκδοχα ή φαρμακοτεχνική μορφή: αυτό είναι το γενόσημο. Πληροφοριακά, με νόμο Λοβέρδου, εδώ και αρκετό καιρό οι γιατροί δε συνταγογραφούν φάρμακα βάσει εμπορικής ονομασίας αλλά βάσει δραστικής ουσίας. «Δηλαδή, είναι κακό το γενόσημο;» θα ρωτήσει κάποιος. Η αλήθεια είναι πως οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν γενόσημα με πολύ αρνητικά αποτελέσματα χρήσης (νευρολογία), υπάρχουν και γενόσημα για AIDS και φυματίωση που έχουν σώσει ζωές στον τρίτο κόσμο. «Και πώς ξέρω αν το φάρμακο που παίρνω είναι αποτελεσματικό;» Για να πάρει ένα γενόσημο έγκριση από τον ΕΟΦ πρέπει να διενεργηθεί μελέτη βιοϊσοδυναμίας, δηλαδή πρέπει οι συγκεντρώσεις της δραστικής ουσίας που αποδίδονται στο αίμα να είναι παραπλήσιες των αντίστοιχων του αυθεντικού φαρμάκου. Αυτό αρκεί (γι’ αυτούς). Η μελέτη αποτελεσματικότητας, η μελέτη για τη θεραπευτική δράση κρίνεται μάλλον ως επουσιώδης από τον ΕΟΦ. Ωστόσο, το πραγματικό δίπολο δεν είναι “γενόσημο ή πρωτότυπο”. Η απάντηση βρίσκεται στην πατέντα, το τι συμφέροντα έρχεται να εξυπηρετήσει για να μεγιστοποιήσει το κέρδος μίας φαρμακοβιομηχανίας, και πολύ περισσότερο τι συμφέροντα έρχεται να εξυπηρετήσει για το ντόπιο κεφάλαιο ο υπουργός με αυτό το μέτρο.
    Ας επιστρέψουμε στο θέμα μας, την τροπολογία για τα φάρμακα. Αρχικά, ούτε η ίδια η κυβέρνηση δεν μπορεί να καθορίσει το τελικά πόσα σκευάσματα αφορά η τροπολογία(για 12.000 κάνει λόγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για 6.000 ο υπουργός, για μόλις 100 ο ΕΟΦ). Να σημειώσουμε ότι πλέον ο ασφαλισμένος (ο εν Ελλάδι χτυπημένος οικονομικά από χίλιες πάντες ασφαλισμένος) καλείται να βάλει απ’ την τσέπη του το 25% της αξίας του συνταγογραφούμενου φαρμάκου. Καλό είναι επίσης να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι δε μιλάμε για μικρά ποσά, καθότι συνταγογραφούμενες είναι οι ασπιρίνες και τα αντιυπερτασικά, συνταγογραφούμενα, όμως, είναι και αντικαρκινικά και εν γένει φάρμακα αξίας χιλιάδων ευρώ. Κι άντε και μειώθηκε, το λοιπόν, η τιμή του γενοσήμου φαρμάκου. Γιατί παραπονιέται τόσος και τόσος κόσμος ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα στην αγορά, τη στιγμή που ο νόμος ορίζει ότι κάθε φάρμακο πρέπει να υπάρχει σε επαρκείς ποσότητες για να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού; Η απάντηση βρίσκεται στον ΕΟΦ. Η τιμή του φαρμάκου στην Ελλάδα είναι η φθηνότερη στην Ευρώπη. Αυτό αυτόματα καθιστά ιδιαίτερα συμφέρουσα τη μεταπώληση φαρμάκων από την Ελλάδα σε τρίτες χώρες, κατόπιν έκδοσης αντίστοιχου δελτίου από τον ΕΟΦ για συγκεκριμένα σκευάσματα. Και φτάνουμε, με αυτόν τον τρόπο, στο εξής θαυμάσιο: ασθενείς να γυρνάνε από φαρμακείο σε φαρμακείο αναζητώντας τα σκευάσματα που τους συνταγογραφήθηκαν, τη στιγμή που οι φαρμακαποθήκες και οι γηγενείς φαρμακοβιομηχανίες αυξάνουν τα κέρδη τους, εξάγοντας τα σκευάσματα αυτά στο εξωτερικό. Και μπορεί να έχουν υπάρξει κατά καιρούς ηρωικές εξαγγελίες των πολιτικών μας ταγών για ανάγκη πάταξης των παράλληλων εξαγωγών, αλλά, προφανώς με την ανοχή και πολλές φορές συμβολή τους, το πρόβλημα παραμένει.
    Πού καταλήγει, επομένως, ο ασφαλισμένος; Στην ταλαιπωρία στην αναζήτηση του συνταγογραφούμενου φαρμάκου από φαρμακείο σε φαρμακείο, η οποία ενδέχεται να αποβεί και άκαρπη. Στην ανάγκη, εφόσον δεν είναι διαθέσιμο το γενόσημο (για το οποίο καλύπτει από την τσέπη του μικρότερη συμμετοχή) ή να οδηγηθεί στη λύση του πρωτότυπου φαρμάκου, για το οποίο η επιβάρυνση είναι σαφώς υψηλότερη, ή σε σκευάσματα αμφιβόλου ποιότητας. Αμφιβόλου ποιότητας, λοιπόν, παροχές υγείας και άμεσος κίνδυνος για τον ασφαλισμένο, κέρδη για τις φαρμακαποθήκες αλλά και τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Φαρμακοβιομηχανίες όχι μόνο των πρωτοτύπων αλλά και των γενοσήμων φαρμάκων, που, όπως φαίνεται εμπλέκονται στη διαμόρφωση της βάρβαρης πολιτικής του υπουργείου Υγείας. Ένα υπουργείο το οποίο προφανώς επωφελείται από την κατάσταση που δημιουργείται, καθότι μειώνει τις φαρμακευτικές δαπάνες( δραματική μείωση στο 1% , κατά τις επιταγές της τρόικα, και, παράλληλα, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την κερδοφορία στο μεγάλο κεφάλαιο των φαρμακοβιομηχανιών γενοσήμων.
    Κέρδη για το κεφάλαιο - φαρμάκι για τον λαό. Αυτές είναι οι στοχεύσεις της κυβέρνησης Σαμαρά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των συμφερόντων του κεφαλαίου που κρύβονται πίσω τους. Είναι τα ίδια συμφέροντα που κλείνουν τον ΕΟΠΥΥ ανοίγοντας το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της υγείας. Είναι η ίδια πολιτική που φέρνει την αναδιάρθρωση στο Πανεπιστήμιο, θα φέρει δίδακτρα και θα ανοίξει διάπλατα την πόρτα στις επιχειρήσεις, καταργώντας κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Είναι το ίδιο σύστημα που κατακρεουργεί καθημερινά τον εργαζόμενο λαό, με την ανεργία, την ελαστική ανασφάλιστη εργασία, με την εργοδοτική αυθαιρεσία. Είναι αυτό το σύστημα που κάθε μέρα προσπαθεί να καταστείλει κάθε αντιδρώσα φωνή, είτε με την νόμιμη κρατική βίαιη καταστολή (μόνο αυτή η βία επιτρέπεται, όπως μας θυμίζει ο στενός συνεργάτης του Σαμαρά Φαήλος Κρανιδιώτης), είτε με το παρακράτος και τα τσιράκια του, τη Χρυσή Αυγή και άλλα φασιστικά μορφώματα. Απέναντι σε αυτό το σύστημα πρέπει να παλέψουμε, μέσα από κάθε μικρό η μεγάλο αγώνα που θα ακολουθήσει, αγώνα που θα βάζει τις βάσεις για την απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου, αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και αδικία,μια κοινωνία των αναγκών μας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σελίδες